Rekolekcje Ewangelizacyjne 03 - 11 - 2014
Dziękujemy Bogu i Wam wszystkim, którzyście usłyszeli Jego zaproszenie.
W dniach od 10-12.10.2014 r. współorganizowaliśmy wraz z innymi członkami Domowego Kościoła rekolekcje ewangelizacyjne w parafii Miłosierdzia Bożego w Brzesku. Decyzja zapadła rok wcześniej i jak to zwykle bywa, została otoczona modlitwą. Najważniejszą rzeczą w tej kwestii jest, aby byli chętni uczestnicy, aby było dla kogo je organizować. Oczywiście bardzo istotnym jest przygotowanie duchowe dla prowadzących, animatorów, czy uczestników jak również sama organizacja tego przedsięwzięcia.
Zaproszeń na piśmie, na plakatach, na banerach było bardzo dużo, sami z żoną zaangażowaliśmy się, by zapraszać do uczestnictwa w bezpośrednich rozmowach; z rodziną, z sąsiadami, ze znajomymi. Wszystkich uczestników wraz z organizatorami było około sto sześćdziesiąt osób, z jednej strony to bardzo mało, patrząc na rozprowadzone zaproszenia (było ich dwa tysiące) oraz inne formy zachęty do uczestnictwa, a z drugiej to aż ponad sto osób, które przybyły tu dobrowolnie. Jedna z uczestniczek na koniec rekolekcji powiedziała: nie jest ważna ilość lecz jakość; uczestników, modlitw, poruszanych tematów, a tych było wystarczająco dość.
Apostołów było dwunastu, dopiero potem ich przybywało, głosili Słowo Boże tak skutecznie, że dziś można się tylko zachwycać i podziwiać ich zaangażowanie, pracowitość, odwagę, skuteczność, tak iż za autorem Dziejów Apostolskich możemy powtórzyć „Tak więc utwierdzały się Kościoły w wierze i z dnia na dzień rosły w liczbę.”
Dziękując Bogu za wszelkie łaski i błogosławieństwo, chcemy podziękować wszystkim tym, którzy odpowiedzieli na Jego zaproszenie. Widać było w nich radość i zadowolenie z uczestnictwa w tej formie spotkania z Bogiem i Jego słowem . W czasie modlitwy wstawienniczej można było zauważyć, jak wielu ludzi, małżeństw, rodzin, boryka się z różnego rodzaju trudnościami życiowymi. Myślę, że ta modlitwa to dobra forma wspólnotowego zawierzania się Bogu, my sami w tych intencjach postanowiliśmy się modlić i ofiarować codzienne Eucharystie przez najbliższy miesiąc.
Jeszcze chciałbym zatrzymać się na chwilę przy zaangażowaniu w przygotowania i przebieg rekolekcji różnych bezinteresownych osób, darczyńców i członków Domowego Kościoła, którzy zawsze przy tego typu wydarzeniach mają niebagatelny wpływ i znaczenie dla ich przeprowadzenia.
Najpierw miejsce - Szkoła Podstawowa i cała infrastruktura związana z nią; parkingi, szatnie, stołówka, sale, młodzież i personel do pomocy. Bogu niech będą dzięki za tych wszystkich ludzi, którzy podjęli decyzję o pozwoleniu na przeprowadzenie tych rekolekcji i za tych, którzy bezinteresownie z zaangażowaniem pomagali przed, w trakcie, i po ich zakończeniu. Niech Wasze imiona i czyny zostaną zapisane w niebie.
Rekolekcje trwały można powiedzieć trzy dni, trzeba więc zaproszonych wyżywić i stworzyć im warunki do godnego przeżycia tego czasu. Nam współorganizatorom wydawało się, że mamy trudny czas dla firm, hurtowni, sklepów, rolników, mając na uwadze różnego rodzaju restrykcje, embarga na eksport, czy chociażby nabijanie zysków przez zagraniczne firmy handlowe wielkopowierzchniowe. Udaliśmy się więc do swoich rodzimych, regionalnych czy nawet spoza regionu ale krajowych firm i instytucji po pomoc. Nasze obawy o hojność ofiarodawców prysły jak bańka mydlana. Wielu ludzi o dobrym, otwartym sercu wsparło nasze potrzeby, do tego stopnia, że dzieliliśmy się wieloma produktami z jednym z Domów Pomocy Społecznej. Myślę, że wielu tym ludziom o szczerym sercu przyświecają na co dzień słowa Pana Jezusa, który powiedział: „Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu.” Niech Waszą hojność wynagrodzi Pan Bóg wszechmogący.
Na rodziny Domowego Kościoła zawsze można liczyć, i tym razem nikt nie zawiódł. Poważne traktowanie sprawy organizacji przyświecało wszystkim zaangażowanym od samego początku. Obecność na spotkaniach, wzajemna pomoc i współpraca pomiędzy poszczególnymi diakoniami, budowała i napawał optymizmem. Bogu niech będą dzięki za Sługę Bożego księdza Franciszka Blachnickiego, który powołał tą formację do życia. Jest ona darem dla tych, którzy w małżeństwie i rodzinie poważnie traktują wiarę w Boga w Trójcy jedynego i są otwarci na dawanie siebie innym. Dziękujemy Bogu za Was wszystkich, z którymi wzrastamy i dążymy do świętości, poprzez między innymi organizowanie i uczestnictwo w tego typu rekolekcjach. Chwała Panu.
W dniach od 10-12.10.2014 r. współorganizowaliśmy wraz z innymi członkami Domowego Kościoła rekolekcje ewangelizacyjne w parafii Miłosierdzia Bożego w Brzesku. Decyzja zapadła rok wcześniej i jak to zwykle bywa, została otoczona modlitwą. Najważniejszą rzeczą w tej kwestii jest, aby byli chętni uczestnicy, aby było dla kogo je organizować. Oczywiście bardzo istotnym jest przygotowanie duchowe dla prowadzących, animatorów, czy uczestników jak również sama organizacja tego przedsięwzięcia.Zaproszeń na piśmie, na plakatach, na banerach było bardzo dużo, sami z żoną zaangażowaliśmy się, by zapraszać do uczestnictwa w bezpośrednich rozmowach; z rodziną, z sąsiadami, ze znajomymi. Wszystkich uczestników wraz z organizatorami było około sto sześćdziesiąt osób, z jednej strony to bardzo mało, patrząc na rozprowadzone zaproszenia (było ich dwa tysiące) oraz inne formy zachęty do uczestnictwa, a z drugiej to aż ponad sto osób, które przybyły tu dobrowolnie. Jedna z uczestniczek na koniec rekolekcji powiedziała: nie jest ważna ilość lecz jakość; uczestników, modlitw, poruszanych tematów, a tych było wystarczająco dość.
Apostołów było dwunastu, dopiero potem ich przybywało, głosili Słowo Boże tak skutecznie, że dziś można się tylko zachwycać i podziwiać ich zaangażowanie, pracowitość, odwagę, skuteczność, tak iż za autorem Dziejów Apostolskich możemy powtórzyć „Tak więc utwierdzały się Kościoły w wierze i z dnia na dzień rosły w liczbę.”
Dziękując Bogu za wszelkie łaski i błogosławieństwo, chcemy podziękować wszystkim tym, którzy odpowiedzieli na Jego zaproszenie. Widać było w nich radość i zadowolenie z uczestnictwa w tej formie spotkania z Bogiem i Jego słowem . W czasie modlitwy wstawienniczej można było zauważyć, jak wielu ludzi, małżeństw, rodzin, boryka się z różnego rodzaju trudnościami życiowymi. Myślę, że ta modlitwa to dobra forma wspólnotowego zawierzania się Bogu, my sami w tych intencjach postanowiliśmy się modlić i ofiarować codzienne Eucharystie przez najbliższy miesiąc.
Jeszcze chciałbym zatrzymać się na chwilę przy zaangażowaniu w przygotowania i przebieg rekolekcji różnych bezinteresownych osób, darczyńców i członków Domowego Kościoła, którzy zawsze przy tego typu wydarzeniach mają niebagatelny wpływ i znaczenie dla ich przeprowadzenia.
Najpierw miejsce - Szkoła Podstawowa i cała infrastruktura związana z nią; parkingi, szatnie, stołówka, sale, młodzież i personel do pomocy. Bogu niech będą dzięki za tych wszystkich ludzi, którzy podjęli decyzję o pozwoleniu na przeprowadzenie tych rekolekcji i za tych, którzy bezinteresownie z zaangażowaniem pomagali przed, w trakcie, i po ich zakończeniu. Niech Wasze imiona i czyny zostaną zapisane w niebie.
Rekolekcje trwały można powiedzieć trzy dni, trzeba więc zaproszonych wyżywić i stworzyć im warunki do godnego przeżycia tego czasu. Nam współorganizatorom wydawało się, że mamy trudny czas dla firm, hurtowni, sklepów, rolników, mając na uwadze różnego rodzaju restrykcje, embarga na eksport, czy chociażby nabijanie zysków przez zagraniczne firmy handlowe wielkopowierzchniowe. Udaliśmy się więc do swoich rodzimych, regionalnych czy nawet spoza regionu ale krajowych firm i instytucji po pomoc. Nasze obawy o hojność ofiarodawców prysły jak bańka mydlana. Wielu ludzi o dobrym, otwartym sercu wsparło nasze potrzeby, do tego stopnia, że dzieliliśmy się wieloma produktami z jednym z Domów Pomocy Społecznej. Myślę, że wielu tym ludziom o szczerym sercu przyświecają na co dzień słowa Pana Jezusa, który powiedział: „Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu.” Niech Waszą hojność wynagrodzi Pan Bóg wszechmogący.
Na rodziny Domowego Kościoła zawsze można liczyć, i tym razem nikt nie zawiódł. Poważne traktowanie sprawy organizacji przyświecało wszystkim zaangażowanym od samego początku. Obecność na spotkaniach, wzajemna pomoc i współpraca pomiędzy poszczególnymi diakoniami, budowała i napawał optymizmem. Bogu niech będą dzięki za Sługę Bożego księdza Franciszka Blachnickiego, który powołał tą formację do życia. Jest ona darem dla tych, którzy w małżeństwie i rodzinie poważnie traktują wiarę w Boga w Trójcy jedynego i są otwarci na dawanie siebie innym. Dziękujemy Bogu za Was wszystkich, z którymi wzrastamy i dążymy do świętości, poprzez między innymi organizowanie i uczestnictwo w tego typu rekolekcjach. Chwała Panu.
Barbara i Janusz.
