Historia parafii
Rys historyczny
Dekret erekcji Parafii p.w. Miłosierdzia Bożego w Brzesku na wieczną rzeczy pamiątkę wydał biskup tarnowski Józef Życiński dnia 16 lipca 1993 roku.Powstała parafia należy do dekanatu brzeskiego i obejmuje swą opieką wyłączone z parafii p.w. św. Jakuba Ap. w Brzesku tereny:
- ul. Tadeusza Kościuszki po lewej stronie do ulicy Królowej Jadwigi,
- ul. Topolowa,
- ul. Poprzeczna,
- ul. Zacisze,
- ul. Jodłowska,
- ul. Kosynierów,
- ul. Królowej Jadwigi,
- os. Władysława Jagiełły,
- ul. Wiejska,
- os. Wiejska,
- ul. Brzezowiecka po lewej stronie,
- ul. Legionów Piłsudskiego po lewej stronie,
- ul. Partyzantów
- os. Partyzantów
- ul. Solskiego od ul. Legionów Piłsudskiego do ul. Gen. Okulickiego,
- ul. Szczepanowska (część)
- ul. Słoneczna,
- ul. Generała Okulickiego,
- os. Solskiego,
- ul. Makowa,
- ul. Jaśminowa,
- ul. Różana,
- ul. Kwiatowa,
- ul. Wrzosowa,
- ul. Spokojna,
- ul. Zamknięta,
- ul. Garbarska,
- ul. Jasna, ul. Boczna
oraz tereny wyodrębnione z parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Brzesku - Słotwinie:
- ul. Czarnowiejska,
- ul. Szczepanowska (część),
- Kopaliny,
- ul. Łąkowa,
- ul. Polna,
- ul. Konstytucji 3 Maja do Spacerowej.
Nowa parafia objęła pracą duszpasterską około 5000 katolików. Proboszczem został ks. Józef Mularz, wikariuszami ks. mgr Jerzy Gubernat, ks. mgr Janusz Ryba. Do czasu wybudowania swoich obiektów parafia korzystała z kościółka p.w. Ducha Świętego przy ul. Słowackiego należącego do parafii Św. Jakuba w Brzesku. Również ona użyczyła mieszkania dla proboszcza i wikariuszy.
Nie minęło 10 miesięcy od powstania parafii, nasza wspólnota rozpoczęła prace budowlane na poświęconym placu budowy.
Dla określenia etapów budowy niech posłużą daty kolejno wykonanych prac
1993
- Niwelacja terenu.
- Uzbrojenie terenu.
- Budowa ołtarza polowego (trwałego).
- Budowa budynków gospodarczych: plebani - domu parafialnego.
1994 (10 kwietnia)
Poświęcenie placu budowy.Ks. biskup Jan Styrna
Rok 1995 (10 września)
Poświęcenie i wmurowanie kamienia węgielnego.Ks. biskup Józef Gucwa
Rok 1997 (11 kwietnia)
- Poświęcenie: tabernakulów, obrazu Jezusa Miłosiernego i plebani.
- Pierwsza Msza św. w nowym jeszcze surowym Kościele.
Ks. biskup Jan Styrna
Rok 1997 (13 lipca)
Poświęcenie dzwonów.Ks. biskup Władysław Bobowski
Rok 1999 (24 października)
Poświęcenie świątyni.Ks. biskup Jan Styrna
Rok 2000 (30 kwietnia)
Poświęcenie retabulum i drogi krzyżowej.Ks. biskup Władysław Bobowski
Rok 2001 (22 kwietnia)
Konsekracja świątyni.Ks. biskup Wiktor Skworc
Rok 2002 (7 kwietnia)
Poświęcenie placu pod budowę Parafialnego Przedszkola Integracyjnego.Ks. biskup Jan Styrna
Rok 2003 (27 kwietnia)
Poświęcenie i wmurowanie kamienia węgielnego do Parafialnego Przedszkola Integracyjnego.Ks. biskup Jan Styrna
Rok 2003 (1 września)
Rozpoczyna działalność Niepubliczne Przedszkole Integracyjne im. Św. S. FaustynyRok 2004 (17 kwietnia)
Poświęcenie Przedszkola Integracyjnego podczas Diecezjalnego Święta Caritas.Ks. biskup Wiktor Skworc
Charakterystyka Świątyni
Powierzchnia zabudowy: 1455 m2
Powierzchnia użytkowa: 1275 m2
Kubatura: 1900 m3
Wysokość do zwornika nawy głównej: 20m.
Dzwony z giserni Felczyńskich w Przemyślu:
Powierzchnia użytkowa: 1275 m2
Kubatura: 1900 m3
Wysokość do zwornika nawy głównej: 20m.
Jan Dominikowski w pracy "Przestrzenie Słowa...O wnętrzach sakralnych ks.Tadeusza Furdyny" omawia architekturę naszej świątyni.
"Niezwykle monumentalną, jedną z najbardziej czystych stylowo, ascetycznych realizacji wnętrz księdza Furdyny jest wystrój świątyni p.w. Miłosierdzia Bożego w Brzesku (projekty z lat 1996 - 97, zrealizowane w latach 1998 - 2000). Architektura tego współczesnego, pięknego, utrzymanego w historyzującej, inspirowanej polskim gotykiem i neogotykiem stylistyce kościoła (zaprojektowanego przez magistra inż. Alfreda Budziocha) z pewnością dodatnio wpłynęła na rozwiązania formalne, zaproponowane przez kapłana - artystę.
Wnętrze kościoła nawiązuje do "gotyku nadwiślańskiego" - na tle pokrytych biało - kremowo - beżowymi tynkami ostro odcinają się wykonane z czerwonej cegły - licówki filary międzynawowe i pionowe laskowania ścian prezbiterium. Nad kościołem rozpościera się sklepienie o harmonijkowo plisowanych powierzchniach, przypominające efektami światłocieniowymi gotyckie sklepienia kryształowe. Łuki zastąpione są trójkątnymi zwieńczeniami, załamanymi pomiędzy filarami i w oknach pod kątem prostym. Poza "neogotyckimi" rozwiązaniami przestrzeni i układu walorów pewna jego geometryzacja przywodzi na myśl stylistykę Art. Deco, szczególnie międzywojenne polskie realizacje Oskara Sosnowskiego. Kościół o tak podniosłym, solennym, "katedralnym" nastroju wnętrza otrzymał wprost genialne wyposażenie, pochodzące spod ręki księdza Furdyny.
Kompozycja ołtarza głównego jest ascetyczna, "kanciasta", zamknięta. Formy budowane są krystalicznie, z zastosowaniem geometryzacji i efektów przenikania figur, płaszczyzn i brył. Ołtarz swym zarysem i budową formalną przypomina gotyckie ołtarze szafiaste - jest to rodzaj jakby "otwartego tryptyku", na którego osi umieszczony jest obraz Chrystusa Miłosiernego pędzla księdza Furdyny (a więc nie tradycyjny, "realistyczny" obraz wizji Św. Faustyny), umieszczony pod krzyżem z zaznaczonymi śladami Męki. Boczne, zapraszająco otwarte skrzydła ołtarza polichromowane są na ceglasto czerwony kolor - i otwierają się przestrzenią umownego świata, na który spływają łaski Bożego Miłosierdzia, jako drobne jak strugi ożywczego deszczu promienie w odcieniach czerwonych i błękitnych, wypływające z krzyża i serca Jezusa Miłosiernego. U dołu skrzydeł "świat" ograniczony został do mocno skadrowanego (widać górne części domów, kościoły i ich wieże, dachy...) pejzażu miejskiego o wyraźnie polskiej, swojskiej strukturze architektonicznej, wydobytego w kubizującej, geometryzującej z lekka polichromii. Górne krańce skrzydeł zajmują po obu stronach płaskorzeźbionych, jasnych ze złoconymi nimbami aniołów (znów symbolika siódemki: trzech aniołów po prawej, czterech po lewej stronie), w charakterystycznej, kanciasto ciętej stylizacji mającej coś z ducha gotyku i sztuki Zofii Stryjeńskiej.
Wyposażenie prezbiterium - mensa i dwa pulpity lektorskie - utrzymane jest konsekwentnie w surowym kanciasto - bryłowatym stylu, wykonane z czerwonego (ceglastego) i kremowo - beżowego granitu.
Nuty gotyku pobrzmiewają także w cyklu stacji drogi krzyżowej, wykonanych z polichromowanego drewna. Jakże innych, niż typowo "furdynowskie" dwuwalorowe, "drzeworytowe" cykle, w których pobrzmiewają echa ekspresyjnych płaskorzeźb szafiastych ołtarzy późniejszego gotyku.
Wystrój brzeskiej świątyni uzupełnia monumentalny zespół witraży, charakteryzujący się również geometrycznymi, "kozikowymi" podziałami i nasyconą kolorystyką z przewagą błękitów, przetkanych miejscami czerwieniami i oranżami, przedstawiających sceny biblijne na tle abstrakcyjnych kompozycji, pełnych dynamiki i ekspresji środków wyrazu artystycznego. Jest ich 27 o łącznej powierzchni 200m2.
Przy okazji - nie można pominąć także wspaniale zaprojektowanych przez Alfreda Budziocha ławek kościelnych z jasnobursztynowego dębu i konfesjonałów - ich kontury powtarzają charakterystyczne dla tej świątyni trójkątne zwieńczenia, co wymaga specyficzny, surowy nastrój przestrzeni kościoła oraz metalowych żyrandoli, o geometrycznych, ostrych, "kryształkowych" formach."
Wnętrze kościoła nawiązuje do "gotyku nadwiślańskiego" - na tle pokrytych biało - kremowo - beżowymi tynkami ostro odcinają się wykonane z czerwonej cegły - licówki filary międzynawowe i pionowe laskowania ścian prezbiterium. Nad kościołem rozpościera się sklepienie o harmonijkowo plisowanych powierzchniach, przypominające efektami światłocieniowymi gotyckie sklepienia kryształowe. Łuki zastąpione są trójkątnymi zwieńczeniami, załamanymi pomiędzy filarami i w oknach pod kątem prostym. Poza "neogotyckimi" rozwiązaniami przestrzeni i układu walorów pewna jego geometryzacja przywodzi na myśl stylistykę Art. Deco, szczególnie międzywojenne polskie realizacje Oskara Sosnowskiego. Kościół o tak podniosłym, solennym, "katedralnym" nastroju wnętrza otrzymał wprost genialne wyposażenie, pochodzące spod ręki księdza Furdyny.
Kompozycja ołtarza głównego jest ascetyczna, "kanciasta", zamknięta. Formy budowane są krystalicznie, z zastosowaniem geometryzacji i efektów przenikania figur, płaszczyzn i brył. Ołtarz swym zarysem i budową formalną przypomina gotyckie ołtarze szafiaste - jest to rodzaj jakby "otwartego tryptyku", na którego osi umieszczony jest obraz Chrystusa Miłosiernego pędzla księdza Furdyny (a więc nie tradycyjny, "realistyczny" obraz wizji Św. Faustyny), umieszczony pod krzyżem z zaznaczonymi śladami Męki. Boczne, zapraszająco otwarte skrzydła ołtarza polichromowane są na ceglasto czerwony kolor - i otwierają się przestrzenią umownego świata, na który spływają łaski Bożego Miłosierdzia, jako drobne jak strugi ożywczego deszczu promienie w odcieniach czerwonych i błękitnych, wypływające z krzyża i serca Jezusa Miłosiernego. U dołu skrzydeł "świat" ograniczony został do mocno skadrowanego (widać górne części domów, kościoły i ich wieże, dachy...) pejzażu miejskiego o wyraźnie polskiej, swojskiej strukturze architektonicznej, wydobytego w kubizującej, geometryzującej z lekka polichromii. Górne krańce skrzydeł zajmują po obu stronach płaskorzeźbionych, jasnych ze złoconymi nimbami aniołów (znów symbolika siódemki: trzech aniołów po prawej, czterech po lewej stronie), w charakterystycznej, kanciasto ciętej stylizacji mającej coś z ducha gotyku i sztuki Zofii Stryjeńskiej.
Wyposażenie prezbiterium - mensa i dwa pulpity lektorskie - utrzymane jest konsekwentnie w surowym kanciasto - bryłowatym stylu, wykonane z czerwonego (ceglastego) i kremowo - beżowego granitu.
Nuty gotyku pobrzmiewają także w cyklu stacji drogi krzyżowej, wykonanych z polichromowanego drewna. Jakże innych, niż typowo "furdynowskie" dwuwalorowe, "drzeworytowe" cykle, w których pobrzmiewają echa ekspresyjnych płaskorzeźb szafiastych ołtarzy późniejszego gotyku.
Wystrój brzeskiej świątyni uzupełnia monumentalny zespół witraży, charakteryzujący się również geometrycznymi, "kozikowymi" podziałami i nasyconą kolorystyką z przewagą błękitów, przetkanych miejscami czerwieniami i oranżami, przedstawiających sceny biblijne na tle abstrakcyjnych kompozycji, pełnych dynamiki i ekspresji środków wyrazu artystycznego. Jest ich 27 o łącznej powierzchni 200m2.
Przy okazji - nie można pominąć także wspaniale zaprojektowanych przez Alfreda Budziocha ławek kościelnych z jasnobursztynowego dębu i konfesjonałów - ich kontury powtarzają charakterystyczne dla tej świątyni trójkątne zwieńczenia, co wymaga specyficzny, surowy nastrój przestrzeni kościoła oraz metalowych żyrandoli, o geometrycznych, ostrych, "kryształkowych" formach."
Dzwony z giserni Felczyńskich w Przemyślu:
- Miłosierdzie
- Faustyna
- Stanisław
- Józef
Kościół jako budowla
PROJEKTANCI:
- Projektant generalny: mgr inż. architekt Alfred Budzioch
- Architektura: mgr inż. Alfred Budzioch
- Konstrukcje: mgr inż. Andrzej Schoenowitz, mgr inż. Jerzy Kuleszyński
- Instalacje elektryczne: Józef Biel
- Instalacje wod., kan., gaz., ogrzewanie: mgr inż. Jerzy Hyla
- Instalacje nagłośnienia: Paweł Laska
- Urządzenie wnętrza(ławki, konfesjonały, stolarka okienna i drzwiowa): mgr inż. Alfred Budzioch
- Retabulum(nastawa ołtarza, obraz Chrystusa Miłosiernego i droga krzyżowa):ks. Tadeusz Furdyna
- Witraże: ks. Tadeusz Furdyna
- Inspektor nadzoru budowlanego i kierownik budowy:mgr inż. Alfred Budzioch.
Roboty stolarskie związane z budową oraz wszystkie meble dla wyposażenia kościoła i domu parafialnego wykonała prowizoryczna stolarnia zorganizowana na początku budowy na jej placu. Pracami stolarskimi kierował mistrz stolarski - wolontariusz Antoni Fijałkowski.